Klaudiusz Wiśniewski: Chciałbym też poruszyć wątek depresji, zwłaszcza jej pierwszych symptomów, które pojawiają się również u dzieci i młodzieży. Skala tego zjawiska jest przytłaczająca bo nadal ponad 1 mln dzieci cierpi na epizody depresyjne w Polsce, z których wiele kończy się samobójstwami. Zapewne jako lekarzowi dużo łatwiej jest Ci rozpoznać takie symptomy. Powiedz jak sobie z nimi radzić, szczególnie na tym wczesnym etapie i czy faktycznie także w tym przypadku ruch w tym taniec to zdrowie? Wiem, że prowadzisz zajęcia taneczne dla dzieci. Jak takie zajęcia wpływają na nastrój naszych dzieciaków? Czy rodzice zauważają jakąś zmianę w ich zachowaniu?

Julia Zawistowicz: Wyznaję taką filozofię, że zajęcia taneczne dla dzieci powinny przede wszystkim służyć ekspresji emocji. Myślę, że dorośli często bagatelizują przeżywanie emocji przez dzieci. Wszak dziecięce problemy wydają się malutkie w porównaniu do problemów dorosłego życia. Jeśli jednak zmienimy perspektywę, zobaczymy iż dzieci też są poddawane sytuacjom stresowym tak samo jak i my. Chociażby sam fakt pójścia do przedszkola, czy do nowej szkoły dla dzieci to rozłąka z rodzicami na nieznanym terenie. Nie możemy zapominać również o tym, że dzieci w szkole często padają ofiarami przemocy psychicznej i fizycznej ze strony rówieśników. Piszą też sprawdziany, są odpytywani, dostają jedynki… To wszystko to również sytuacje stresowe.

Dodatkowo warto zwrócić uwagę na fakt, iż dzieci zestresowanych rodziców to zestresowane dzieci. Całkiem nieświadomie rodzice często przenoszą na swoje małe pociechy różne negatywne emocje. A teraz zadajmy sobie pytanie: jak dzieci mają to wszystko odreagować, jeśli ciągle słyszą tylko: “Nie biegaj!” ; “Nie skacz!”; “Nie krzycz!” ; “Cicho!”

Później zaczynają się kłopoty z zasypianiem, jedzeniem, a dzieci są odbierane jako kapryśne i nieposłuszne. Dlatego myślę, że taniec dla dzieci ma szczególnie zbawienny wpływ. Na sali tanecznej mogą się wybiegać, wyszaleć, wybawić i wytańczyć. Dzięki temu mogą odreagować swoje stresy i spożytkować tę niekończącą się dziecięcą energię. A rodzice później chwalą się, że po moich zajęciach dzieci są grzeczne i śpią jak aniołki. Ponadto jako nauczyciel zawsze staram się w każdym małym tancerzu dostrzec talent, wyeksponować go i docenić.

Ulubioną zabawą moich małych kursantów jest zabawa w “scenę”. Na każdych zajęciach razem tworzymy prowizoryczną scenę, ozdobioną światełkami i pomponami, po czym każdy z nich prezentuje swój własny taniec. Wszystko to po to aby, każdy jeden mały tancerz, mógł poczuć się wyjątkowo. Dzięki temu moi mali uczniowie nabywają pewności siebie, uczą się samoakceptacji i odwagi. Myślę, że właśnie taka forma samoekspresji oraz możliwość odreagowania stresu ma ogromny potencjał w zapobieganiu dziecięcej depresji.

Cały artykuł przeczytasz w najnowszym numerze My Dances Magazine (kliknij w okładkę, aby bezpłatnie pobrać):